من در کوله بار تلخ زندگی

از رودها پیام پیوستن و از بادها پیام گسستن, آوردم ارمغان در بیکران حشمت پندار

یک عمر تنها نشستن, با خویش آموختم راز بزرگ بودن, آموختم چگونه بودن را

آموختم جگونه بمیرم, آموختم با دست خویش بنویسم تاریخ مرگ زندگیم را

افسوس ای مخاطب دیرین در تنگ این قفس...

بیدار نیستی

قلب تو در مشتهای بسته بیگانه می تپد

بیدار نیستی که بگویم کجا و چگونه بیاموزی

نوشته شده در شنبه 95/4/26ساعت 8:16 عصر توسط samira niyaz نظرات ( ) |